FAQ

Okablowanie strukturalne oznacza system okablowania telekomunikacyjnego, umożliwiający realizację określonej konfiguracji połączeń na miarę aktualnych potrzeb, ale z możliwością jego przyszłej rozbudowy i rekonfiguracji. Standard okablowania strukturalnego definiują międzynarodowe normy, w szczególności norma polska PN/EN-50173. Okablowanie strukturalne tworzy infrastrukturę połączeń podstawowych elementów sieci teleinformatycznej.

Na system składają się kable teleinformatyczne, przyłącza komunikacyjne, szafy teleinformatyczne wraz z wyposażeniem ( panele krosowe, organizatory kabli, przełącznice światłowodowe,…), gniazda, wtyki, adaptery, krosownice i komponenty elektroniczne. Idea okablowania strukturalnego sprowadza się do budowy systemu, który jest niezależny od zastosowanych aplikacji i umożliwia przesyłanie danych, głosu, wideo, tekstu oraz innych informacji z wykorzystaniem urządzeń różnych producentów. W ramach okablowania strukturalnego wyróżniamy trzy podsystemy okablowania:

• podsystem okablowania szkieletowego- kampusowego
• podsystem okablowania szkieletowego pionowego
• podsystem okablowania poziomego.

Pod tymi pojęciami ukrywają się przewody i kable stosowane w systemie okablowania strukturalnego. Pomimo stosowania w nazwie określeń "poziomy", czy "pionowy”, nie określają one fizycznego przebiegu przewodów, czyli okablowanie poziome nie oznacza, że jest ono układane "poziomo". Okablowanie poziome, to część okablowania strukturalnego biegnąca od punktu dystrybucyjnego (pośredniego lub głównego) do gniazda abonenckiego (przyłącza telekomunikacyjnego). Okablowanie pionowe, to ta część okablowania strukturalnego, która łączy punkty dystrybucyjne pomiędzy sobą np. główny punkt dystrybucyjny i pośrednie punkty dystrybucyjne.

Punkt dystrybucyjny to element systemu okablowania strukturalnego, w którym zbiegają się przewody z okablowania poziomego, pionowego lub kampusowego. Składa się on najczęściej z szafy teleinformatycznej (teletechnicznej) oraz zespołu komponentów służących do łączenia kabli (panele krosowe, kable krosowe). Ponadto powinien być wyposażony w przyłącze sieci energetycznej, do zasilenia urządzeń aktywnych stosowanych w sieci.

Każdy system okablowania strukturalnego zawiera przynajmniej jeden punkt dystrybucyjny.

Pozostałe określenia to skróty:

GPD lub MDF - Główny Punkt Dystrybucyjny (Main Distribution Frame)
PPD lub IDF lub FDF- Pośredni Punkt Dystrybucyjny (Indirect Distribution Frame) lub Piętrowy Punkt Dystrybucyjny  (Floor Distribution Frame)
W normie PN/EN-50173 używane są określenia:
CD - Campus Distributor (Kampusowy Punkt Dystrybucyjny)
BD - Building Distributor (Budynkowy Punkt Dystrybucyjny)
FD - Floor Distributor (Piętrowy Punkt Dystrybucyjny)

Szafy teleinformatyczne oraz sprzęt przeznaczony do montażu w szafach (tzw. rackach) mają znormalizowane wymiary. Wysokość sprzętu podaje się w jednostkach "U", stąd też i wysokość szaf teleinformatycznych podaje się w jednostkach "U" i określa ona ile urządzeń o wysokości 1U można umieścić wewnątrz szafy na wysokość. Przed literą "U" podaje się cyfrę lub liczbę określającą wysokość szafy rack np. 6U oznacza, że szafa może pomieścić 6 urządzeń o wysokości 1U lub 3 urządzenia o wysokości 2U lub tp.

1U oznacza wysokość 44,5 mm (13/4 cala).

Standardowym wyposażeniem szafy 19’ rack są:

• panel krosowy (patchpanel), w których terminowane są przewody teleinformatyczne (miedziane UTP/FTP, telefoniczne, światłowodowe)
• panele porządkowe, organizery kabli
• patchcordy (przewody krosowe)
• listwa zasilająca
• panel wentylacyjny (19" lub dachowo- podłogowy)
• półki
• panele zaślepiające
• oświetlenie szafy.

Do budowy centralnego punkt okablowania strukturalnego albo generalnie punktów dystrybucyjnych, wykorzystuje się szafy rack teletechniczne. W zależności od potrzeb stosuje się szafki wiszące niedzielone lub dzielone albo szafy rackowe stojące, z których najbardziej popularne są szafy o wysokości 42U.

Najpopularniejszym przewodem stosowanym w okablowaniu strukturalnym jest tzw. skrętka nieekranowana UTP; nowe oznaczenie przewodów tego typu to U/UTP. Poszczególne przewody są kodowane barwnie i mają najczęściej średnicę ok. 0,5mm (przekrój 0,22 mm2).

Innym popularnym kablem jest skrętka ekranowana FTP, w której wszystkie pary przewodów są otoczone ekranem wykonanym z folii aluminiowej. Czasami tego typu przewody mylnie są oznaczane jako STP. Nowe oznaczenie przewodów tego typu to F/UTP.

W wyższych kategoriach niż 5e, szczególnie 6A i 7 stosuje się przewody S/FTP, w których poszczególne pary przewodów są ekranowane oplotem z foli aluminiowej, a wszystkie pary przewodów dodatkowo oplotem z siatki miedzianej.

Do połączeń pomiędzy gniazdem komputerowym, a przełącznikiem (switchem) służy kabel krosowy lub przyłączeniowy. W kablu tym wykonane są połączenia proste przewodów, czyli pin nr 1 jednego wtyku jest połączony z pinem nr 1 drugiego wtyku itd., czyli
1 ------1
2 ------2
…
8 -----8
Jest to najpopularniejszy typ kabla.
W przypadku konieczności połączenia dwóch urządzeń tego samego typu, czyli np. portów w dwóch przełącznikach lub dwóch komputerów pomiędzy sobą powinien być stosowany kabel tzw. skrosowany. W tym kablu połączenie pinów jest następujące:
1 ----- 3 1 ----- 3
2 ----- 6 2 ----- 6
3 ----- 1 3 ----- 1
4 ----- 5 lub 4 ----- 7 (w przypadku połączenia Gigabit Ethernet)
5 ----- 4 5 ----- 8
6 ----- 2 6 ----- 2
7 ----- 8 7 ----- 4
8 ----- 7 8 ----- 5
Aktualnie jednak większość urządzeń aktywnym ma automatyczne wykrywanie sekwencji połączeń i stosowanie kabli skrosowanych nie jest konieczne - urządzenie po wykryciu połączenia kablem krosowym automatycznie przełącza typ gniazda na skrosowane.

Wszystkie elementy stosowane w okablowaniu strukturalnym ekranowanym (panele krosowe ekranowane  i gniazda RJ45 ekranowane) posiadają specjalne złącza do podłączenia ekranu z przewodów FTP (Kabel FTP lub STP posiada dodatkową żyłę, która posiada połączenie galwaniczne z ekranem. Żyłę tę terminuje się w panelu do odpowiedniego złącza LSA lub do obejmy połączonej z obudową panela, natomiast w gnieździe do specjalnej obejmy).

W tych złączach należy zaterminować ekrany przewodów FTP (STP, S/FTP itp.). Dodatkowo panele krosowe posiadają złącze do uziemienia wszystkich ekranów zaterminowanych kabli - ekrany przewodów ekranowanych należy podłączyć do połączeń wyrównawczych budynku. Wymagania precyzują normy PN/EN-50174 oraz PN/EN 50310. Połączenia ekranów powinny być połączeniami o niskiej impedancji
i powinny być zabezpieczone przed korozją.

Ekran musi być przynajmniej z jednej strony podłączony do uziemienia. Brak połączenia ekranu z uziemieniem sprawi, że kabel FTP lub STP będzie się zachowywał gorzej niż kabel UTP w sieci tej samej klasy.

Warunki prowadzenia przewodów okablowania strukturalnego względem sieci energetycznej określone są w normie PN/EN- 50174-2. W poprzedniej wersji normy zależały one od tego jaki typ okablowania strukturalnego oraz okablowania elektrycznego został zaprojektowany lub był wykonywany (nieekranowany lub ekranowany i dotyczy to zarówno okablowania logicznego jak i elektrycznego) oraz czy i jak przewody są od siebie separowane. Na przykład jeśli mamy okablowanie UTP, prowadzone równolegle ze zwykłymi kablami elektrycznymi (a więc nie ekranowanymi) w standardowym korycie kablowym PCV z przegrodą plastikową (separatorem), to minimalny dystans wynosił 200mm (czyli w tym przypadku praktycznie należałoby je ułożyć w osobnych korytkach kablowych. W przypadku zastosowania ekranowanych kabli logicznych, to wystarczyło aby ten dystans wynosił 50 mm.

Po aktualizacji normy PN/EN-50174-2 odległości pomiędzy okablowaniem logicznym i elektrycznym (minimalna separacja) zależą od klasyfikacji rozdzielania oraz współczynnika mocy kabla i oblicza się je z wykorzystaniem odpowiednich tabel i wzorów.

Okablowanie ekranowane jest droższe w instalacji i trochę bardziej wymagające uwagi niż okablowanie nieekranowane. Ocenia się, że wykonanie instalacji ekranowanej zwiększa całkowity koszt o około 50%. Okablowanie ekranowane ma jednak niezaprzeczalne zalety: zmniejsza emisję elektromagnetyczną na zewnątrz sieci i zwiększa odporność na zakłócenia, przy spełnieniu rygorystycznego warunku, jakim jest poprawne zakańczanie kabli i uziemianie ekranu kabla ( skrętki) oraz paneli krosowych i całych punktów dystrybucyjnych. Dlatego też w takich miejscach jak szpitale, stacje benzynowe, hale przemysłowe itp. przede wszystkim powinno być stosowane okablowanie ekranowane. Inne rozwiązanie to wykonanie okablowania światłowodowego, które jest całkowicie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne
i jednocześnie nie generuje takich zakłóceń.

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. W ogólnym rozumieniu system okablowania ma służyć różnym usługom w sieci teleinformatycznej zgodnie z aktualnymi wymaganiami, ale także takimi, które pojawią się w pewnej przyszłości, a których aktualnie wymagań nie znamy. Z tego punktu widzenia im lepsze parametry kanału, czyli wyższa kategoria okablowania, tym większe prawdopodobieństwo, że w przyszłości kiedy pojawią się nowe aplikacje, będzie można z nich korzystać bez wymiany okablowania.

Ale często to pytanie stawiają osoby, które budują okablowanie strukturalne WYŁĄCZNIE przeznaczone dla sieci komputerowej i telefonicznej. Jeśli przyjąć takie wąskie kryteria, to praktycznego efektu zastosowania kategorii 6 zamiast kategorii 5e nie będzie widać. W sieciach  komputerowych aktualnie najbardziej popularne jest stosowanie standardu 100Base-TX o maksymalnej teoretycznej przepływności 100Mbit/s lub 1000Base-TX o maksymalnej teoretycznej przepływności 1000Mbit/s (1Gb/s) i mogą one być używane zarówno w sieci wykonanej w standardzie 6 jak i 5e.

Określenie 100Mbit lub 1 Gbit, to określenia dotyczące przepustowości sieci. Często pod tymi pojęciami rozumie się sieci komputerowe pracujące w standardzie 100Base-T lub 1000Base-T.

Natomiast kategoria 5e lub 6 określa standard okablowania strukturalnego.

Aktualnie najpopularniejszym standardem okablowania strukturalnego jest standard klasy D (wg normy PN/EN-50173) lub kategorii 5e (wg TIA/EIA 568B). Jednak coraz więcej okablowania wykonywanego jest
w kategorii 6 lub 6A.

Warto. Okablowanie strukturalne nie wykonuje się do pracy na rok, czy dwa, ale na wiele lat, a raz wykonanej instalacji nikt nie będzie wymieniał na nową po kilku latach, kiedy wzrosną wymagania względem pracy w sieci. Najbardziej uciążliwa jest wymiana przewodów i kabli, dlatego też w naszym systemie EmiterNet proponujemy kable kategorii 7.

Kable o wyższych parametrach niż przewidują normy na okablowanie strukturalne na ogół są kablami, których parametry określił producent wg własnych warunków technicznych (branżowych, wewnętrznych).  Oznacza to, że nie ma żadnej gwarancji, że te "lepsze" parametry zostaną wykorzystane w okablowaniu strukturalnym. Np. kategoria 6 przewiduje kable do 250MHz. Na rynku można spotkać kable podawane przez producentów jako 350MHz, a nawet 500MHz. Takie informacje mają zasugerować, że są to kable
o parametrach dużo lepszych niż standardowe. Natomiast jeśli okablowanie będzie wykorzystywane do pracy w standardzie kat.6 (np. z protokołami 1000Base-T), to te "lepsze” parametry w ogóle nie zostaną wykorzystane. Z kolei na takim kablu nie można pracować w wyższej kategorii 6A (bo gdyby tak było, to producent podawałby, że jest to kabel kategorii 6A, a nie 6), więc taki zabieg ma tylko czysto marketingowe znaczenie (i na ogół wyższą cenę).

Jeśli chcielibyśmy mieć kabel o rzeczywiście lepszych parametrach, to warto zamiast kabla kat. 6 ułożyć
w ściany kabel kategorii 6A lub 7. Kabel o lepszych parametrach zgodnych z wyższą kategorią będzie można wykorzystać w przyszłości podczas modernizacji sieci.

Światłowody dzielimy ze względu na zastosowany typ włókna światłowodowego lub ze względu na środowisko, w którym może być układany.
Włókna światłowodowe mogą być albo:

• jednomodowe oznaczane literą J lub E, np 8J (8 włókien jednomodowych), najczęściej stosowane w telekomunikacji; najbardziej popularne są z włóknami 9/125 um i w przypadku braku informacji o średnicy rdzenia/płaszcza włókna to takie są przyjmowane domyślnie; najczęściej stosowane światłowody są zgodne ze specyfikacją ITU 652.d
• wielomodowe (multimod), aktualnie produkowany typ to tzw. gradientowe, stąd można się spotkać z oznaczeniami MM lub G, np. 8G (8 włókien gradientowych); w tym przypadku jednak jest konieczne podanie średnicy rdzenia/płaszcza włókna, gdyż aktualnie są stosowane albo włókna 50/125 um o specyfikacji OM2 (najbardziej popularne), OM3 lub OM4, albo starszy typ 62,5/125 um o specyfikacji OM1; jeśli nie ma podanej innej specyfikacji dla włókna 50/125, to najczęściej przyjmuje się, że jest to typ OM2.

Ze względu na środowisko, w którym może być stosowany, światłowody dzielimy na:

• zewnętrzne, przeznaczone do stosowania poza budynkami, oznaczane np. Z- lub A-
• wewnętrzne, przeznaczone do stosowania w instalacjach wewnątrzbudynkowych, wykonane najczęściej w powłoce zewnętrznej LSZH, oznaczane np. W- lub I-
• uniwersalne, możliwe do stosowania zarówno w instalacjach wewnątrzbudynkowych jak i zewnętrznych (w kanalizacji pierwotnej lub wtórnej), oznaczane ZW- lub U- .

Tor światłowodowy składa się ze światłowodu zakończonego złączami światłowodowymi. Najczęściej
w pojedynczym torze należy uwzględnić 2 włókna światłowodowe, po jednym odbywa się nadawanie, po drugim odbiór sygnału. Istnieją jednak technologie, które mogą nadawać i odbierać sygnał na jednym włóknie światłowodowym.

Przełącznica światłowodowa składa się z obudowy (szafka światłowodowa rozdzielcza naścienna lub skrzynka panelowa 19"), płyty czołowej lub rozdzielczej (niewyposażonej), kasety światłowodowej kompletnej oraz adapterów światłowodowych.

Dodatkowymi elementami używanymi w instalacjach światłowodowych z wykorzystaniem przełącznic światłowodowych są także pigtaile i patchcordy światłowodowe (kable krosowe światłowodowe).

Do połączeń światłowodowych w okablowaniu pionowym pomiędzy dwoma punktami dystrybucyjnymi powinno się stosować minimum 4 włókna światłowodowe, a zalecanych jest 6 włókien światłowodowych.

W okablowaniu poziomym maksymalna długość kabli miedzianych (lub światłowodowych) wynosi 100 m, wliczając w to kabel krosowy i przyłączeniowy, co oznacza, że maksymalna długość przewodów pomiędzy panelem krosowym i punktem abonenckim (gniazdem RJ45) nie może przekroczyć 90m.

Natomiast zgodnie z normą suma długości okablowania poziomego wraz z okablowaniem pionowym budynkowym i okablowaniem pionowym kampusowym nie powinna przekraczać 2000 m, co oznacza, że jeśli w okablowaniu pionowym zastosujemy  światłowód, to jego długość nie powinna przekraczać 1900m (jako suma okablowania pionowego i kampusowego). W praktyce będzie to jednak zależało od typu zastosowanego światłowodu oraz działającej aplikacji np. dla światłowodu wielomodowego MM 50/125 OM2 i standardu 1000Base-SX maksymalny zasięg wynosi 550m.

W sieciach lokalnych najczęściej stosuje się kable światłowodowe multimodowe gradientowe 50/125 um klasy OM2 lub wyższej (OM3/OM4). Dla klasy OM2 i urządzeń pracujących w standardzie 1000Base-SX maksymalny zasięg sieci to 550 m, a dla klasy OM3 i urządzeń 10G jest to 300 m . Jeśli ten zasięg jest za mały, to należałoby poszukać urządzeń pracujących w standardzie 1000Base-LX, gdzie zasięgi są rzędu 2, 5, 10 i więcej km. Ale wówczas należy ułożyć kabel światłowodowy jednomodowy 9/125.

Można albo zlecić wykonie spawów światłowodowych jakiejś lokalnej firmie (koszty nie są już zbyt wysokie), albo zamówić u nas światłowody tzw. pre-terminowane, czyli od razu zakończone złączami światłowodowymi . Takie światłowody są przystosowane do przeciągania, więc każda firma instalacyjna mająca doświadczenie w okablowaniu strukturalnym bez problemu może ułożyć taki światłowód.

Światłowody stosujemy albo dostarczając sygnał "do biurka", co raczej czyni się rzadko, ponieważ nawet okablowanie poziome kategorii 5e zapewnia przepustowość 1000Mbit/s, albo częściej w okablowaniu pionowym łączącym punkty dystrybucyjne budynkowe lub międzybudynkowe.

Nie ma jednej normy na okablowanie strukturalne. W naszym kraju najczęściej stosuje się normę europejską PN/EN-50173 i normy powiązane, natomiast spotkać można stosowanie normy międzynarodowej ISO 11801, czy też amerykańskiej TIA/EIA 568B.

Jeśli pytanie dotyczy wydajności kanału logicznego przy zastosowaniu różnych typów paneli krosowych, to nie ma to znaczenia - wydajność kanałów w obu typach paneli jest identyczna.
Natomiast cechą paneli modularnych jest możliwość wypełnienia patchpanelu krosowego tylko w części, co może mieć znaczenie ekonomiczne przy małych sieciach (można zastosować panel tylko z kilkoma lub kilkunastoma gniazdami zamiast standardowych 24-portów w panelach z gniazdami PCB, lub też jest możliwość zastosowania gniazd beznarzędziowych.

Z kolei panele z gniazdami PCB najczęściej wybierane są przez doświadczonych instalatorów,
a w przypadku zastosowania okablowania ekranowanego zapewniają lepsze i pewniejsze uziemienie ekranów kabli.

Gniazda DATA, to specjalne gniazda zasilające 230V z tzw. kluczem, bez którego nie jest możliwe wpięcie wtyku. Zabezpiecza to przed wpięciem do gniazda niepożądanych odbiorników np. grzejników, czajników elektrycznych itp. Najczęściej są stosowane w dedykowanych instalacjach zasilających do zasilania komputerów.

Jest to skrót od Punkt Elektryczno-Logiczny. Oznacza zespół gniazd np. 2x230V+2xRJ45 w okablowaniu strukturalnym.

Nie, mogą być także montowane w puszkach natynkowych na ścianie lub w kanałach kablowych (korytkach kablowych) prowadzonych na ścianie. Dodatkowo istnieje możliwość montażu gniazd
w puszkach lub kolumnach podłogowych, które mogą być umiejscowione w dowolnym miejscu w pomieszczeniu. Kable do tych puszek i kolumn prowadzone są w podłodze technicznej.

Innym ciekawym rozwiązaniem jest montaż gniazd w kolumnach biurkowych, które są umiejscawiane
w blatach stołów.

W przypadku przetargów publicznych dotyczących okablowania strukturalnego najczęstszym wymogiem jest, aby instalacja była wykonana przez Certyfikowanego Instalatora. Aby uzyskać status Certyfikowanego Instalatora należy przejść szkolenie. Więcej znajdziecie Państwo w dziale szkoleń.

Tak. Prowadzimy szkolenia z naszego Systemu Okablowania Strukturalnego EmiterNet. Więcej informacji znajdziecie Państwo w części poświęconej szkoleniom.

Tak. Prowadzimy szkolenia z naszego Systemu Okablowania Strukturalnego EmiterNet. Więcej informacji znajdziecie Państwo w części poświęconej szkoleniom.

PVC oznacza materiał, z którego jest wykonany produkt (kanały kablowe pcv) lub izolacja (powłoka) zewnętrzna (kable), czyli polichlorek winylu. Jest to materiał niepalny i może być stosowany w budownictwie.

LS0H (lub LSZH, albo LSHF), to skrót od słów Low Smoke Zero Halogen (lub Low Smoke Halogen Free)
i oznacza, że produkt lub izolacja jest wykonana z materiału nie wydzielającego podczas pożaru szkodliwych gazów. Na życzenie inwestora lub z przepisów dotyczących wykonania instalacji może wynikać konieczność stosowania produktów o takiej powłoce.

Na ogół producenci urządzeń aktywnych nie zajmują się takimi zagadnieniami. Zajmują się tym producenci okablowania strukturalnego, w tym nasza firma. Prowadzimy szkolenia dla instalatorów
i projektantów dotyczące okablowania EmiterNet, a także służymy doradztwem przy projektach.

Sieć, w którym zastosowano złącza BNC jest prawdopodobnie tzw. siecią 10Base2 i wykonana jest na kablu koncentrycznym i nie można stosować w niej wtyków RJ45. Można w niej pracować w sieci
z prędkością 10 Mbit/s. To sieć starego typu - proponujemy wykonać nową sieć jako okablowanie strukturalne na kablach UTP lub FTP kategorii 5e lub 6, gdzie można pracować z prędkością do 1 Gbit/s. Jest to sieć w topologii gwiazdy hierarchicznej, dużo bardziej odpornej na zakłócenia i awarie.

Pomiary okablowania strukturalnego są jednym z niezbędnych warunków koniecznych do uzyskania 25 letniej gwarancji na system EmiterNet. Są one jednocześnie potwierdzeniem prawidłowego wykonania okablowania.

Tak, wypożyczamy miernik Lantek II-500 naszych Certyfikowanym Instalatorom. Można wykonywać pomiary do kat.6A.

Dla Systemu Okablowania Strukturalnego po pozytywnym przejściu procedury certyfikacji sieci wystawiamy certyfikat na 25 lat gwarancji systemowej.

Jeśli będzie Pani/Pan chciał wykonać instalację, to proszę o kontakt z naszym Działem Technicznym, który odpowie na wszelkie pytania dotyczące naszych produktów.

Posiadamy w ofercie gniazda RJ45 tzw. beznarzędziowe. Budując okablowanie z wykorzystaniem tych elementów nie potrzeba specjalnego narzędzia do terminowania. W przypadku wykorzystania pozostałych elementów, jest konieczne posiadanie narzędzia uderzeniowego typu LSA, które można nabyć w naszej firmie.

Najczęściej spotyka się pojęcie "minimalny promień gięcia przewodu" - jest to promień, poniżej którego nie powinno się wyginać przewodu, gdyż spowoduje to utratę jego parametrów lub uszkodzenie. Najczęściej minimalny promień przewodu podaje się jako wielokrotność jego średnicy np. dla przewodów UTP jest to 4D, dla przewodów STP 6D, a dla światłowodów w luźnej tubie 20D.

Przewody UTP/FTP nie są przeznaczone do bezpośredniego układania w tynku. Można je układać
w rurkach (niezalecane) lub wykorzystując kanały kablowe PCV. To drugie rozwiązanie jest dużo bardziej elastyczne, ponieważ przy prawidłowym zaprojektowaniu pozwoli w przyszłości na rozbudowę okablowania.

W przypadku projektowania instalacji okablowania strukturalnego wewnątrz budynku nie są wymagane uprawnienia budowlane, podobnie zresztą jak do innych instalacji wewnątrzbudynkowych. Są to instalacje niskoprądowe, w związku z tym nie jest wymagane także świadectwo kwalifikacji elektrycznych (chyba, że jednocześnie będzie wykonywana instalacja elektryczna). Natomiast w przypadku wykonywania okablowania międzybudynkowego mogą być wymagane uprawnienia budowlane - stosowane są tu przepisy jak przy każdej tego typu budowie.

Do udostępnienia internetu potrzebny jest router. Jego typ jest zależny od dostawcy internetu. Najczęściej powinien być wyposażony w wejście RJ45 (router kablowy) lub RJ12 (router ADSL). Router może udostępnić sygnał sieci internetowej poprzez sieć bezprzewodową WiFi (najprościej) lub poprzez sieć przewodową (najlepiej).

Do sieci bezprzewodowej wystarczy "gdzieś" podłączyć router z siecią bezprzewodową standardu 802.11g lub 802.11n. Jednak to "gdzieś" ma znaczenie - zasięg sieci bezprzewodowych w budynkach to często kilka-kilkanaście metrów, dlatego też trzeba ją umiejętnie zaprojektować.

Sieć przewodowa zapewnia większą przepustowość (w sieci bezprzewodowej 802.11n jest to maksymalnie 300 Mbit/s łącznie dla wszystkich urządzeń, pracujących w sieci (dostęp współdzielony), a w sieci przewodowej np. 1 Gbit/s na każdym porcie), większe bezpieczeństwo i możliwość wykorzystania do różnych mediów (np. można przesyłać sygnał wideo, z kamer lub sygnały analogowe albo dźwięk).

Nie, oznacza że jest prostsza w realizacji i być może tańsza. Ale tańsze nie oznacza, że jest lepsza. Producenci często podają zasięg sieci bezprzewodowej "w otwartym terenie", podczas gdy urządzenia są montowane wewnątrz budynków. Wówczas ich zasięg drastycznie spada, czasami nawet do kilku metrów, ponieważ sygnał jest tłumiony przez ściany. W dodatku w przypadku słabego sygnału spada także prędkość pracy. Prędkość jednego routera dostępowego pracującego w standardzie 802.11g to maksymalnie 56 Mbit/s (dla standardu 802.11n to teoretycznie 300 Mbit/s) i jest to prędkość współdzielona co oznacza, że jeśli dwa komputery jednocześnie chcą przesyłać pliki jak najszybciej, to prędkość każdego z nich będzie co najwyżej 56/2 Mbit/s, podczas gdy w standardzie 1000Base-T stosowanym w sieci przewodowej jest to 1000Mbit/s i to dla każdego komputera (przy zastosowaniu switcha). Ponadto np. w standardzie 802.11g w pobliżu siebie mogą pracować co najwyżej trzy routery
i nie zakłócać się. A rozwiązanie to staje się coraz bardziej popularne. W przypadku kiedy w pobliżu siebie pracuje więcej routerów, to sygnały się zakłócają i routery nie będą pracowały wolniej.

Na koniec - sieć bezprzewodowa jest na ogół widoczna "poza budynkiem", więc chociaż ryzyko włamania do takiej sieci (prawidłowo skonfigurowanej i zabezpieczonej) jest niewielkie, to jednak istnieje.

Na tą odpowiedź powinien dać producent kabla lub systemu okablowania strukturalnego, w którym taki kabel miałby być stosowany. Najczęściej jednak kable aluminiowe miedziowane nie spełnią standardu normy PN/EN 50173, a takie okablowanie nie przejdzie testów. Na ogół tanie kable nie przechodzą testów. Kable teleinformatyczne stosowane w Systemie Okablowania Strukturalnego EmiterNet są wykonane z wysokogatunkowej miedzi, są to tzw. kable typu "solid".

Gniazda elektryczne oraz komputerowe EmiterNet są kompatybilne m.in. z produktami innych producentów według poniższego zestawienia.

Kompatybilność gniazd

W przypadku wątpliwości lub pytań prosimy o kontakt z Działem Technicznym.

Kategoria 8 jest obecnie najwyższą kategorią, stosowaną w okablowaniu strukturalnym. Zapewnia ona najlepsze parametry dynamiczne i wspiera najszybsze protokoły sieciowe w sieciach miedzianych (opartych o skrętkę).

Przede wszystkim otwiera nowe możliwości dla Data Center (centrum przetwarzania danych), gdzie dzięki zastosowaniu kategorii 8, znaczną część sieci, którą do tej pory można było zrealizować wyłącznie na światłowodach, można wykonać na części miedzianej.

Tak, protokoły sieciowe, wykorzystujące pełny potencjał kategorii ósmej, wprowadzają konieczność skrócenia całkowitej długości kanału transmisyjnego ze 100 do 30 metrów (channel) lub 24 metrów (permanent link).

Tak, możemy. Komponenty kategorii 8 przeszły już testy i zostały przygotowane do wprowadzenia, jednak aktualnie na rynku nie ma dużego zapotrzebowania na wykonywanie instalacji okablowania strukturalnego kategorii 8, ze względu na maksymalny dystans toru transmisyjnego, wynoszący zaledwie 30m. Jeżeli w przyszłości pojawią się zapytania, dotyczące dostępności komponentów kategorii 8,
z pewnością wprowadzimy je do Naszej oferty – zachęcamy do kontaktu.

MPTL oznacza „Modular Plug Terminated Link”, czyli łącze zakończone wtykiem modularnym.
W maksymalnym uproszczeniu można powiedzieć, że wtyk modularny jest to wtyk RJ45 wielokrotnego użytku, w praktyce wtyk ten ma znacznie więcej zastosowań. Wtyk MPTL to wtyk RJ45 o konstrukcji zbliżonej do gniazda RJ45 beznarzędziowego – podobnie, jak dla poprawnego zaciśnięcia na konstrukcji gniazda, na kabel zakłada się tzw. pilot, który służy do odpowiedniego ułożenia żył, również we wtyku modularnym pilot gwarantuje poprawne zaciśnięcie. Jednak w przeciwieństwie do zwykłych wtyczek RJ45, których raz zaciśniętych, nie można zaterminować ponownie, tak w przypadku wtyków modularnych, kabel można zarabiać wielokrotnie, zgodnie z żywotnością ilości ponownych użyć wtyku, wymienionych
w jego karcie katalogowej.
MPTL łączy wszystkie zalety beznarzędziowego gniazda keystone (świetne parametry transmisyjne, możliwość wielokrotnego zarabiania, kompatybilność z grubymi kablami, stosunkowo łatwe terminowanie), ale pozwalając zakończyć tor wtykiem RJ45, unikając tym samym konieczności stosowania krótkiego kabla przyłączeniowego.

MPTL służy przede wszystkim do umożliwienia w przyszłości certyfikacji okablowania strukturalnego, które będzie wykorzystywane z urządzeniami zasilanymi poprzez PoE (Power over Ethernet), gdzie niewskazane jest zakończenie łącza gniazdem, skoro i tak potrzebny będzie patchord przyłączeniowy np. do kamery. W przeciwieństwie jednak do kompletu gniazdo + kabel krosowy lub kabel zakończony standardowym wtykiem RJ45, wtyk MPTL zapewnia dużo lepsze parametry dynamiczne, co gwarantuje niezawodność w bardziej wymagających aplikacjach (maksymalne długości kanału transmisyjnego, duże moce dla urządzenia końcowego rzędu 90W)

Wszystko, co składa się na kompletny tor transmisyjny, a więc kabel trasowy, panel krosowy oraz gniazdo w punkcie abonenckim, muszą pochodzić od jednego producenta z serii certyfikowanej. Pozostałe produkty (szafa i jej wyposażenie, puszki montażowe, listwy zasilające, itd.) mogą pochodzić od dowolnego producenta.
W kolejnych krokach należy zgłosić producentowi zastosowanego okablowania obiekt do certyfikacji sieci, wykonać pomiary dynamiczne (stwierdzające zgodność wykonania sieci z normą EN50173 lub ISO11801) oraz przesłać dokumentację powykonawczą z wykonanej sieci, dołączając wykonane pomiary.
Po pozytywnej weryfikacji wszystkich powyższych warunków, producent udziela 25 lat gwarancji na parametry dynamiczne wykonanej sieci okablowania strukturalnego.

Do wykonania pomiarów dynamicznych potrzebny jest miernik dynamiczny okablowania strukturalnego. Jest to specjalistyczne narzędzie, które służy przede wszystkim do stwierdzenia zgodności danego toru transmisyjnego z normami okablowania (ale wachlarz zastosowań miernika dynamicznego jest znacznie szerszy). Ponieważ takie urządzenie jest relatywnie drogie, producenci okablowania (w tym Emiter) często wypożyczają swoje mierniki za symboliczną kwotę.

Najczęściej spotykanym błędem jest zła mapa połączeń, czyli niewłaściwie zaterminowany kabel na gnieździe lub panelu krosowym (zwarcie, przerwa lub skrosowanie), stąd zawsze przed przystąpieniem do certyfikacji sieci okablowania, instalator powinien „przedzwonić” sieć statycznym testerem okablowania (np. dostępnym w ofercie Emiter), aby stwierdzić poprawność wykonania połączeń w sensie elektrycznym (1 do 1). Tak przygotowana sieć daje szansę bezproblemowego odbioru, ponieważ inne problemy zdarzają się dużo rzadziej i wynikają one głównie z niewiedzy lub niedopatrzenia instalatora (np. zachowanie promieni gięcia, aby nie uszkodzić kabla lub pamiętanie o zachowaniu jak najmniejszych rozplotów). Wszystkie najczęściej pojawiające się błędy są omówione w trakcie jedno-dniowego szkolenia certyfikacyjnego EmiterNet.

Jest to kabel światłowodowy, zakończony wtykiem tylko z jednej strony. Służy on do spawania przychodzącego kabla światłowodowego, aby dzięki zakończeniu wtykiem, można było łatwo wykonywać krosowanie za pomocą zwykłych patchcordów światłowodowych (czyli kabli z dwóch stron zakończonych wtykiem). Pigatil ma szerokie zastosowanie – wtyk można umieścić zarówno w płycie czołowej przełącznicy 19-calowej (typowej w szafie „rack”), jak i w małym mieszkaniowym gnieździe abonenckim.

Najprostsza definicja światłowodu, którą można sformułować, to włókno szklane przewodzące światło, używane głównie do przesyłania informacji.

Głównymi elementami światłowodu jest rdzeń i płaszcz – te dwie szklane struktury służą do właściwego propagowania sygnałów w światłowodzie: sygnał nadawany jest w rdzeniu, a dzięki odpowiednio dobranemu współczynnikowi załamania światła rdzenia i płaszcza (i towarzyszącego temu zjawisku całkowitego wewnętrznego odbicia), odbija się od płaszcza; stąd też mówiąc „gołe włókno” mamy na myśli rdzeń oraz płaszcz. Kolejną powłoką jest bufor, który chroni bezpośrednio włókno światłowodowe; ze względu na możliwość zastosowania koloru, często bufor nazywa się lakierem, ponieważ w kablach wielowłóknowych to właśnie bufor służy do odróżnienia włókien od siebie. Kolejna jest tuba – ścisła lub luźna, w zależności od konstrukcji światłowodu (w ścisłej każde włókno ma swoją tubę, w luźnej najczęściej włókna są luźno umieszczone we wspólnej tubie, wypełnionej żelem). Następnie w kablu mogą być umieszczone włókna szklane/aramidowe, pręty wzmacniające, dodatkowe zbrojenia (a czasami wszystko naraz), aby zwiększyć odporność mechaniczną kabla na czynniki zewnętrzne. Ostatnią powłoką jest izolacja, w wykonaniu zależnym od zastosowania kabla (zewnętrzny – odporna na promieniowanie UV, wewnętrzny – LS0H, czyli bezhalogenowa i o niskiej emisyjności dymu, uniwersalny – UV i LS0H).

Decybel jest logarytmiczną jednostką miary równą jednej dziesiątej bela, oznaczana symbolem dB. Używana jest ona w sytuacji, gdy należy porównywać wielkości zmieniające się liniowo w bardzo szerokim zakresie, a najbardziej interesujące są zmiany względne (np. procentowe). Przykładem takiej sytuacji jest pomiar wielkości, których zmiany ludzkie zmysły rejestrują zgodnie z prawem Webera-Fechnera (np. głośność dźwięku, wrażenia węchowe). (przyp. Wikipedia).
W optyce decybel jest typowo stosowaną wartością, ze względu na prostą interpretację i łatwe przedstawienie np. tłumienia toru optycznego, które potrafi przyjmować wartości kilkutysięczne (zamiast pisać „1000-krotne tłumienie”, wpiszemy „-30dB tłumienia”). Przeliczenia stosujemy zgodnie z zasadami obliczania logarytmów dziesiętnych, przydatne do tego są charakterystyczne wartości (w sensie zmiany wartości mocy), np. 3 dB to dwukrotna zmiana, 6dB to czterokrotna zmiana, 10 dB to dziesięciokrotna zmiana.

PoE to skrót od Power-over-Ethernet (zasilanie poprzez Ethernet) i oznacza on jednoczesne przesyłanie zasilania oraz danych, wykorzystując jeden kabel skrętkowy. PoE służy do optymalizacji wykorzystania infrastruktury teletechnicznej, umożliwiając transmisję danych i doprowadzenie zasilania od Switcha wyposażonego w porty PoE do urządzeń końcowych, takich jak kamera IP, terminal kontroli dostępu IP, wideodomofon IP, itd., eliminując tym samym konieczność doprowadzenia zasilania osobnym kablem.

Multi-gig oznacza protokoły 2,5 oraz 5 Gigabit (2,5GBase-T oraz 5GBase-T), zostały opracowane na potrzeby konsumenckiego zastosowania na bardziej ekonomiczną skalę, w porównaniu z 10Gb (10GBase-T). Są to nowe protokoły sieciowe (zatwierdzone w latach 2017/2018), które pierwotnie miały rozróżnić kategorię 5e i 6, a tym samym zwiększyć ich zastosowanie. Niestety w pełni nie wspierają one tych protokołów (w pełnej długości kanału transmisyjnego wspiera je dopiero kategoria 6A i wyższe), niemniej są narzędzia, umożliwiające klasyfikację istniejących łączy kategorii 5e i 6 do protokołów multi-gig.

W zależności od dostępnych narzędzi, można do tematu podejść na wiele sposobów. Najprostszym jest wykorzystanie istniejącego zaterminowanego kabla i połączenie jego końców urządzeniami, wspierającymi protokoły multi-gig, np. switchami biurkowymi – często urządzenia te mają osobną diodę (np. pomarańczową), która zapala się dopiero w momencie autonegocjacji protokołu multi-gigowego. Innym sposobem jest wzięcie miernika dynamicznego do okablowania strukturalnego, którym można zmierzyć tor transmisyjny nie tylko pod kątem zgodności z normą EN50173, ale też właśnie protokołami multi-gig; alternatywnie niektóre modele analizatorów ruchu sieciowego pozwalają na klasyfikację kanału do 2,5 oraz 5 Gb (analizator będzie nieco tańszy od miernika dynamicznego). W każdym przypadku dział techniczny Emiter chętnie pomoże w sprawach aktualizacji i przyspieszenia sieci, zachęcamy też do uczestnictwa w dedykowanym webinarium („Jak przyspieszyć sieć kategorii 5e i 6?”)

Wymagania definiuje Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 listopada 2012r., zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 22 listopada 2012 poz. 1289). Przepis określa minimalną ilość mediów do doprowadzenia w budownictwie wielomieszkaniowym (a do takich należy też dom „bliźniak”), są to: dwa kable współosiowe (koncentryczne), dwa kable symetryczne czteroparowe (popularna „skrętka”) oraz dwa włókna światłowodowe jednomodowe. Wszystkie wspomniane media muszą się zakończyć w tzw. telekomunikacyjnej skrzynce mieszkaniowej (TSM), skąd sygnał będzie propagowany dalej w głąb lokalu. W Emiter dostępna jest skrzynka TSM, która odpowiada na wymogi ustawy oraz umożliwia rozbudowę w przyszłości, a w samej skrzynce można umieścić urządzenia aktywne (Routery, Media konwertery, itd.).

Spawanie polega na odsłonięciu tzw. gołego włókna (rdzenia i płaszcza), odpowiedniego oczyszczenia go, równego przycięcia i umieszczenia w komorze spawarki, gdzie wygenerowany łuk elektryczny trwale łączy ze sobą włókna światłowodowe. Spawania światłowodów można się nauczyć na praktycznym szkoleniu światłowodowym, które w Emiterze trwa jeden dzień.

Narzędzi do weryfikacji poprawności torów światłowodowych jest kilka. Najpopularniejszym jest zastosowanie miernika mocy oraz źródła światła, których połączenie służy do badania tłumienia toru światłowodowego. Tłumienie jest najważniejszym parametrem, który determinuje rodzaj urządzeń końcowych, które taki światłowód będzie łączył, a samo tłumienie musi zmieścić się w zadanym zakresie (moc nadajnika pomniejszona o tłumienie toru = czułość odbiornika). Polscy operatorzy telekomunikacyjni często mają swoje wytyczne lub powołują się na dostępne normy, np. wskazują, że tłumienie jednomodowego toru abonenckiego, mierzonego dla długości fali 1310 nm, nie może przekraczać 1,2 dB i taki uznaje się za poprawnie wykonany. Warto sprawdzić wymagania danego operatora lub inwestora, aby spełnić wymagania techniczne toru światłowodowego, lub przygotować tzw. bilans mocy (obliczenie budżetu mocy, uwzględniają długości toru ilość spawów oraz złączy na całej długości toru światłowodowe).

Do czyszczenia ferrul ceramicznych i gniazd służą specjalne narzędzia – do dyspozycji instalatora są kasety do polerowania styków, oraz specjalne czyściki do gniazd światłowodowych. Konieczności czyszczenia można jednak łatwo uniknąć, ponieważ każdy fabrycznie zapakowany wtyk oraz gniazdo (i wszystko, co je posiada) posiada specjalną zaślepkę, uniemożliwiającą przypadkowe dostanie się brudu. Wtyki i gniazda po procesie produkcyjnym są idealnie czyste, więc nie ma potrzeby dodatkowego czyszczenia, jeśli tylko zdejmiemy zaślepki zaraz przed włożeniem wtyku do adaptera, przy okazji dbając o to, by przypadkowo nie dotknąć wtykiem żadnej obcej powierzchni.

Oznacza on potwierdzenie spełnienia testów w klasie palności, zgodny z europejską dyrektywą CPR (ang. Construction Products Regulation). Dyrektywa ta mówi o odporności kabli i przewodów na rozprzestrzenianie dymu i ognia, specyfikując różne wymagania, w zależności od zastosowania kabla (przestrzeń leśna, turystyczna, miejska, wysokość kondygnacji, itd.). B2ca oznacza spełnienie parametrów, najczęściej wymaganych w drogach pożarowych i jest powszechnie w tym zakresie stosowana.

Pod pojęciem klasa palności kryje się wiele różnych parametrów, które spełniają produkty stosowane
w przestrzeni publicznej. Można do tego aspektu podejść na kilka sposobów, ale w Polsce najczęściej odnosimy się do wymagań europejskiej dyrektywy CPR (ang. Construction Products Regulation). Wymagania są stawiane m.in.: (nie)rozprzestrzeniania płomienia, emisji dymu, spadającym kwasowym kroplom, itd. Zagadnienie klasy palności jest bardzo szerokie, zachęcamy do uczestnictwa w naszym webinarium, wyjaśniającym wymagania klasy palności.

Skrętką nazywamy symetryczny kabel czteroparowy, powszechnie stosowany w telekomunikacji i teletechnice, najczęściej wykonany z czystej miedzi. Niezależnie od wykonania kabla (kategoria, ekranowanie, klasa palności, itd.), każda para jest skręcona, a wszystkie pary są dodatkowo ze sobą skręcone – minimalizuje do przesłuchy międzyparowe w samym kablu, co jest kluczowe w poprawnej propagacji protokołów sieciowych. Ponieważ ten rodzaj kabla jest prawdopodobnie najczęściej stosowanym kablem na świecie (w telekomunikacji), przyjęło się mówić na niego „skrętka”.

Nie ma przeszkód, by wprowadzić do oferty gniazda teleinformatyczne kategorii 7/7A. Warto jednak zaznaczyć, że kategoria 7/7A okablowania strukturalnego nie jest zgodna ze standardem RJ45. Złącza stosowane w kategorii 7/7A to opatentowane złącza typu TERA oraz GG45, które nie są kompatybilne ze standardowym złączem RJ45 a co za tym idzie są bardzo rzadko wykorzystywane we współczesnych instalacjach okablowania strukturalnego.

Do wykonania instalacji okablowania strukturalnego kategorii 6A należy użyć kabla teleinformatycznego EmiterNet kategorii 7 wraz z gniazdami RJ45 kategorii 6A. Takie połączenie zapewnia uzyskanie toru transmisyjnego zgodnego z klasą Ea (dla kategorii 6A) okablowania strukturalnego.

Tak, w naszej ofercie dostępne są kanały kablowe wykonane w wersji LS0H, jednak są to produkty dostępne na zamówienie i obowiązuje minimalna ilość ich zamówienia (szczegółowe informacje odnośnie minimalnej ilości zamówienia znajdują się w cenniku okablowania strukturalnego).
Kanały kablowe wykonane z materiału LS0H pozwalają na ograniczenie wydzielania szkodliwych gazów podczas pożaru i znajdują zastosowanie w obiektach użyteczności publicznej, w których istnieje duże ryzyko pożaru, a jego rozprzestrzenienie może być groźne dla dużej ilości osób skupionych na niewielkiej powierzchni.

Wszystkie certyfikaty a także dokumentacja techniczna znajdują się w zakładce ,,Do pobrania" na naszej stronie internetowej. Poszczególna dokumentacja techniczna (karty katalogowe) znajduje się na podstronie wybranego produktu w zakładce ,,PLIKI”.
W dziale do pobrania są też arkusze kalkulacyjne, usprawniające pracę instalatora i projektanta, zachęcamy do aktywnego pobierania i wykorzystywania ich w codziennej pracy.

W dziale okablowania strukturalnego dostępne są narzędzia dedykowane m.in. dla projektantów czy instalatorów. Do dyspozycji jest ,,Konfigurator szaf EmiterNet" oraz narzędzie ,,EmiterNet Tools" pozwalające m.in: na dobór gniazd czy kanałów kablowych a także wyliczenie separacji elektromagnetycznej. Dostępna jest również biblioteka CAD.
Narzędzia dostępne są do pobrania na naszej stronie internetowej w zakładce ,,Do pobrania”.

Dział okablowania Emiter zajmuje się również przygotowaniem wycen urządzeń aktywnych. Produkty dostępne są na zamówienie, a czas oczekiwania uzależniony jest od dostępności danego produktu (najpopularniejsze rozwiązania zwykle są dostępne w ciągu 2-3 dni roboczych).
W celu uzyskania wyceny, a także informacji odnośnie czasu realizacji zamówienia, należy wysłać zapytanie do działu technicznego okablowania lub do opiekuna handlowego danego województwa (zgodnie z zakładką kontakt na naszej stronie internetowej w podstronie „dział handlowy”).